هر چه بیشتر در مورد کووید ۱۹ یاد می گیریم، بیشتر در مورد نقش تهویه یا “هوای تازه” در کاهش انتقال ویروس می شنویم. اگرچه امروزه تهویه ی هوا تنها برای جلوگیری از انتقال ویروس نیست. تهویه ی خوب در طولانی مدت سلامتی و بهبودی را برای ساکنین به همراه دارد. بدون شک این همه گیری مسئولان ما را با چالشی جدید رو به رو و مجبور به گرفتن تصمیمات سخت کرده است. با در نظر گرفتن شرایط اقتصادی در کنار سلامت جسمی و روانی مردم، دولت ما وظیفه ی سخت و به احتمال زیاد غیر قابل اندازه گیری (تصوری) برای کاهش شیوع ویروس کرونا با انواع اقدامات قرنطینه دارد. در دنیای مهندسی تاسیسات ساختمان، ما در تلاش بوده ایم تا بین خطرات احتمالی سیستم تهویه و مزایای زیادی که برای ساکنین ساختمان فراهم می‌کند، تعادل ایجاد کنیم. هرچند که هنوز خیلی چیزها در مورد کووید ۱۹ نمی دانیم، چیزهایی می دانیم که به آهستگی انجام این کار را آسان می کند. برای مثال، اکنون ما می دانیم که ویروس از طریق هوا منتقل می شود و قادر است چندین ساعت در هوا فعال باقی بماند.بنابراین، تلاش برای رقیق کردن غلظت ذرات حامل ویروس گامی منطقی به نظر می آید و توصیه برای به فعالیت واداشتن سیستم تهویه مکانیکی با حداکثر هوای تازه از زمان اولین قرنطینه تغییر نکرده است. همچنین به مدیران تاسیسات توصیه شده است تا مبدل های حرارتی چرخشی(دوار) را خاموش کنند، اگرچه این نصیحت در حال حاضر تغییر یافته است.
تهویه خوب فقط برای همه گیری ها نیست
این درک بهتر به ما کمک خواهد کرد تا از مشاورانی که خواستار تهویه ای هستند که در کاهش خطر کووید ۱۹ برای ساختمان های چند شغلی ضروری می باشد، حمایت کنیم. این توصیه که توسط مطالعه جدید دانشگاه کمبریج تایید شده بود نشان دهنده ی این مهم است که تزریق هوای سرد فیلتر شده و بدون ذرات که بطور طبیعی به سمت پایین حرکت می کند و هوای گرم شده آلوده را به سمت بالا می راند باعث کاهش نرخ انتقال ویروس می شود، اما همین پدیده در زمستان ممکن است تاثیری در کاهش نرخ شیوع نداشته باشد. محققین کمبریج همچنین از غلظت کربن دی اکسید به عنوان شاخص نرخ تغییر هوا و در نتیجه احتمال آلودگی منتقل شده از هوا یاد کرده‌اند. آنها توصیه کرده اند که غلظت کربن دی‌اکسید بالای ۷۰۰ PPM نشان دهنده ی آن است که هوا به طور مناسب تازه نمی‌شده تا غلظت ویروس در هوا را رقیق کند. توصیه های فعلی به مدارس و دیگر ساختمان‌ها این است که تا حد امکان پنجره های خود را باز نگه دارند، اما این امر به ندرت نرخ تغییر هوای مورد نیار را تامین می کند و کاملا بستگی به آب و هوا و دما دارد و این به طور غیر قابل انکاری به این معنا خواهد بود که بدون در نظر گرفتن خطر آلاینده‌های خارجی و سر و صدا، در قسمت‌هایی از اتاق اصلا تهویه هوا صورت نمی‌گیرد.
گراف های بالا مثال هایی از تاثیراتی است که هوای درون بر روی ما دارد. در دمای بالای ۲۱ درجه، بازدهی به سرعت کاهش میابد. ما می دانیم که با عبور کربن دی اکسید از مرز ۱۰۰۰PPM توانایی تفکر استراتژیک به صورت چشم گیری کاهش می یابد. علاوه بر آن ذرات معلق در هوا به صورت مستقیم با بیماری در ارتباط اند به خصوص ذراتی که بدن انسان هیچ دفاعی در مقابلشان ندارد. همچنین دیده می شود که سطح صدا تاثیر زیادی بر روی ما می گذارد و سطح تمرکز در اثر سر و صدای مزاحم به سرعت کاهش می یابد. رطوبت و نور نیز پارامترهای مهمی هستند. تحقیقات علمی نشان می دهند که حفظ رطوبت نسبی داخلی در محدوده ۴۰-۶۰ درصد و دمای ۲۰-۲۲ درجه، ویروس ها وقطرات عفونی به زمین افتاده و خطر انتقال را کاهش می دهد و بهترین ایمنی را ممکن می سازد. در ضمن با بهترین طراحی نور و دسترسی خوب به نور طبیعی، بهره وری را تا ۵٪ افزایش می دهد.
وقتی صحبت از راه حل‌های تهویه می‌شود ما باید پایداری را نیز در نظر بگیریم. با انتخاب قسمت‌هایی که به راحتی در سیستم ادغام می‌شوند، می‌توانیم اطمینان حاصل کنیم که سیستم‌های تهویه‌ی ما ارزش اقتصادی بیشتری را در طول سال‌ها ارائه دهند. علاوه بر این، نزدیک شدن به دمای آسایش به بهبود بهره‌وری ساکنین ساختمان کمک کرده و کیفیت بالای مواد اولیه ساختمانی می‌تواند منجر به کاهش مداوم مصرف انرژی نیز شود. در حالی که اکنون زمان مناسب تری برای ارتقاء اجزای سیستم تهویه ماست، اما روش‌های تهویه‌ی خوب تنها برای همه‌گیری کرونا نیست. ما باید اطمینان حاصل کنیم که به روش‌های خوب تهویه ادامه می‌دهیم و از توصیه‌ی کارشناسان این صنعت به عنوان راه حلی بلند مدت استفاده می‌کنیم. همکاران ما، مهندسین، دولت و جامعه در کنار هم کار خواهیم کرد تا اطمینان حاصل کنیم ایجاد محیط‌های بهبود یافته، سالم و پایدار در دستور کار قرار گیرد. ما باید همچنان به یافتن راه حل‌های تهویه ادامه دهیم که هم واقع بینانه و هم در عمل قابل اجرا باشند. البته باید مراقب باشیم که با تصمیمات عجولانه رفاه و سلامت مردم به خطر انداخته نشود و در دراز مدت تاثیر منفی بر محیط نگذارد.